വിടവുകൾ

രാശിപ്രമാണം തെറ്റിയ
ശ്രീകോവിലിന്റെ പശ്ചിമദിക്കിൽ
വറ്റിയ പുഴയുടെ മണ്ണിൽകുതിർന്ന
നീർച്ചാലുകളൊഴുകുമ്പോൾ
സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പൊൻതുണ്ടുകളാൽ
പകുത്ത ആകാശത്തിന്റെ വിടവിലൂടെ
ഗംഗയൊഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു
ശിലാതൈലങ്ങളിലെ
അഗ്നിയുമായ് വന്ന ആകസ്മികത
നക്ഷത്രങ്ങളുടെ പ്രദീപ്തമിഴികൾക്കരികിൽ
സ്ഥാനം തെറ്റി വീണപ്പോൾ
പർവതഗുഹയിൽ വചനം മറന്ന മൗനം
നിഷിപ്തഭാണ്ഡങ്ങളുടെ കലവറയിൽ
നിന്നും വീണ്ടുമൊരു വിശ്വസിനീയമായ
മൂടുപടമെടുത്തണിഞ്ഞു
ആകാശത്തിന്റെ വിടവുകളിലെ
ഗംഗയപ്പോഴേയ്ക്കുമുറഞ്ഞുമാഞ്ഞിരുന്നു
പ്രായശ്ചിത്തങ്ങളില്ലാത്ത തെറ്റുകൾ
പുഴയുടെയോളങ്ങളിലൊഴുകിനീങ്ങി...

ശ്രുതി

കൈക്കുടന്നയിലൊരു
ദിനത്തിന്റെ ദു:ഖം
മഴതുള്ളിയിലോ
സംഗീതം
മുകിൽ മൂടിയ സായാഹ്നമേ
അറവാതിലടച്ച്
നിലവറയിലേയ്ക്ക്
മാഞ്ഞ പ്രകാശത്തിനെ
മൺവിളക്കിലേയ്ക്ക്
വീണ്ടുമാവാഹിക്കുമ്പോൾ
മിഴികളിൽ നക്ഷത്രങ്ങൾ
പൂക്കുന്നത്കാണുന്നില്ലേ
മഴ തുള്ളി പെയ്യുന്ന
എന്റെ വിരലിൽ
വിരിയുന്നുവോ ഒരു സ്വപ്നം
ചിത്രശലഭം പോലെ
ആകർഷീണീയമായ ഒരു സ്വപ്നം
അരളിമരക്കൂടിൽ നിന്നുണരുന്നതും
ഒരിക്കൽ ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു
ആ സ്വപ്നമൊരു സർഗമായ്
മഴതുള്ളിയായ്
എന്റെ മനസ്സിന്റെ തംബുരുവിൽ
വീണ്ടും ശ്രുതിയിടുന്നുവല്ലോ...

ഓർമ്മപ്പാടുകൾ

വിരലുകളിലാദ്യം
ചന്ദനത്തിന്റെയും തുളസിയുടെയും 
ഗന്ധമായിരുന്നു
പുകക്കുഴലുകളിലെ കരിനൂലുകളെക്കാൾ
മനസ്സിനു പ്രിയം ഒരുവരിക്കവിതയായിരുന്നു
ചന്ദനത്തിരിപുകയുന്ന സായാഹ്നങ്ങൾക്കരിയിൽ
ഒരു പുഴയോരത്തിരുന്ന് കൊടിതൂവലുകൾ
നെരിപ്പോടുകളിൽ പുകയ്ക്കണമൊന്നും
ബാല്യം ഓർമ്മിച്ചിട്ടു പോലുമുണ്ടാവില്ല
അശോകപ്പൂവുകൾ പോലെ സന്ധ്യവിരിയുമ്പോൾ
സഹസ്രനാമങ്ങൾ ഹൃദയത്തിലുണർന്നിരുന്നു
പിന്നെയേതോ മുൻജന്മദൈന്യം
ഹോമപ്പാത്രങ്ങളെയങ്ങനെ
പുകച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു
അത്മാവിന്റെ ഗീതങ്ങളിൽ
പുകയാണിന്ന്
കറുത്ത പുക..
മഴക്കാലമേ ആ പുകപടലങ്ങളെ
മായ്ച്ചാലും
ശംഖുകളിലുറങ്ങും ബാല്യമേ
ചന്ദനസുഗന്ധവുമായ് വീണ്ടും വരിക..

മഴതുള്ളികൾ

വിവർത്തനങ്ങളുടെ ചിലമ്പുമായ്
കോമരങ്ങളുറഞ്ഞുതുള്ളുന്നുവല്ലോ
നെറ്റിമുറിഞ്ഞു നിണമൊഴുകി
നിൽക്കും മാതൃഭൂവേ
നിനക്കിഷ്ടം മധുരയിലെ അഗ്നിയോ
കണ്ണകിയുടെ ചിലമ്പോ
നിന്റെയുദയമൊരുക്കുമുദകക്രിയയിൽ
ദർഭവിരിച്ചു പണ്ടേ മറന്നുവല്ലോ
നമ്മാളാ സ്വാതന്ത്ര്യദിനം
നിന്റെയരികിൽ പൊൻനാണയങ്ങളെണ്ണി
തളർന്നോരുറക്കമില്ലാത്ത മനസ്സാക്ഷിയുടെ
വിധി താങ്ങാനാവാതെ തളരുമ്പോൾ
മാതൃഭൂവേ നിനക്കും കിട്ടിയിരിക്കും
ഒരു തുലാം പൊന്ന്
അതെന്തിനെന്നറിയാതെ
വിവർത്തനപുസ്തകം തുറന്നൊരു
ശരത്ക്കാലപ്പുരയിലെ അഗ്നിയെ
ശൈത്യകാലപ്പുരയിലെ മഞ്ഞാക്കി
മാറ്റി മറയാനാഗ്രഹിക്കുന്നുവോ
നിമിഷങ്ങളുടെ പടിപ്പുരയും കടന്നു
നടക്കുമ്പോൽ പിന്നിൽ ചിലമ്പിന്റെ നാദം
വെളിച്ചപ്പാടുകൾ ഉറയിൽ നിന്നുടവാളെടുക്കുന്നു
എന്റെ മനസ്സിലോ മഴതുള്ളികൾ
അതിലും ചിലങ്കകളുടെ നാദം....

പവിഴമല്ലിപ്പൂവ്

മുഖപടത്തിലൊളിയ്ക്കും മുഖത്തെ
സ്നേഹിക്കാനാകുമോ?
മുഖപടത്തിലൊളിയ്ക്കും മുഖത്തെ
വിശ്വസിക്കാനാവുമോ
ഇല്ലയെന്നാണു വസന്തം മൊഴിഞ്ഞത്
ഗ്രീഷ്മമതിനൊരു സാക്ഷ്യവും നിന്നു
പിന്നെയൊരു ശരത്ക്കാലത്തിന്റെ
വർണങ്ങളിൽ ഞാൻ വീണ്ടുമെഴുതി
അതിൽ നിന്നുയിർക്കൊണ്ടു ശൈത്യം
പിന്നെ ഞാൻ മുഖങ്ങളെ കണ്ടു
അതിൽ കത്തുന്ന അസ്തമയമായിരുന്നു
വീണ്ടുമൊരു മഴക്കാലത്തിൽ
ഞാൻ സൂക്ഷിച്ച ശരതക്കാലവർണങ്ങൾ
മഴതുള്ളികളിലൂടെ കടലിലേയ്ക്കൊഴുകിയപ്പോൾ
എന്റെ വിരൽതുമ്പിൽ വന്നിരുന്നു
ഒരു പവിഴമല്ലിപ്പൂവ്....

നീയോ തിരുമുറിവുകളേറ്റുന്നവൻ

നീയോ തിരുമുറിവുകളേറ്റിയോൻ
ശേഷിപ്പിന്റെ കുരിശിലേറിയവൻ
നീ ബൈബിൾ കൈയിലേന്തിയ
വെറുമൊരു മനുഷ്യൻ മാത്രമല്ലേ
യഥാർഥദൈവം മുറിവുകളിലെ
രക്തവുമായ് മിഴിയടച്ചു പ്രാർഥിച്ചു
`ഇവരോടു പൊറുക്കണമേയെന്ന്'
ഹൃദയത്തിൽ കൈവച്ച് പറയാമോ
നീയങ്ങനെയായിരുന്നുവെന്ന്
മഷിപ്പാടുകളിലൂടെ പ്രതികാരമല്ലേ
നീ ചെയ്യുന്നതും, ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതും
കഥകൾക്കുപ്പുറമുള്ള കഥയറിയാൻ
സമയത്തോളമെത്തിനിൽക്കുന്ന
ചെമ്മീനാരെഴുതിയെന്നന്വേഷിക്കുക
മാതൃഭൂമിയുടെ സത്യാന്വേഷണങ്ങളവിടെ
അഴിമുഖങ്ങൾ തേടിയാത്മാവിന്റെ
കണ്ണുനീരുണങ്ങിയ മഹാത്മാവിന്റെ
ഉപ്പുപാടങ്ങൾ വരെയെത്തിയേക്കും
കാരാഗൃഹങ്ങളിലെ തരം തിരിവിന്റെ
ഉത്തരകാണ്ഡങ്ങളിലൂടെ
രക്ഷപ്പെടുന്ന മഹാതത്വബോധങ്ങളെ
മനസ്സാക്ഷിയങ്ങനെ കുത്തിമുറിവേൽപ്പിക്കുമ്പോഴും
ചിരിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുക
കഴുമരത്തിൽ നിന്നു സൂത്രത്തിൽ
രക്ഷപ്പെടുന്ന കുറ്റവാളികളെ കാണാനാവാതെ
മിഴിയടച്ചിരിക്കട്ടെ വിശ്വോത്തരനീതിപീഠങ്ങൾ
നമുക്കഭിനവദൈവങ്ങളുടെ
വെൺകല്ലിൻപ്രതിമകളുണ്ടാക്കാം
മഷിതുള്ളികൾ കൊണ്ടഭിഷേകവും നടത്താം
മനുഷ്യകുലത്തിനു വേണ്ടതുമതു തന്നെ
ഭൂകാന്തങ്ങൾ എല്ലാമങ്ങനെ
കണ്ടുകണ്ടുനിശ്ചലമാവട്ടെ...

സ്പന്ദിക്കുന്ന ചിലമ്പ്

സ്മൃതിയിലെങ്ങോ ഒരുമഴതുള്ളിയായ്
ഞാനെന്റെ ഹൃദയം സൂക്ഷിച്ചു
ആൾക്കൂട്ടത്തിന്റെയാരവമെത്താത്ത
ഒരു കടലോരത്ത്..
അടങ്ങാത്ത തിരകളുടെ കൗതുകം
അനിഷ്ടം പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന
തീരങ്ങളോടായിരുന്നുവോ
ഒരോ തിരയേറ്റവും ഹൃദയമുറിവുകളായ്
മഴതുള്ളിയോ വറ്റിയ ഗ്രീഷ്മത്തിന്റെ
അവസാനകണ്ണീർതുള്ളിയായി
ചിലമ്പുകൾക്കുള്ളിലെ ഓട്ടുതകിടിൽ
നാദം നിറയുന്നതുപോലെയായി
ഹൃദയസ്പന്ദനം.
മഴയുതുള്ളിയുടെ നേർത്ത സ്പർശത്തിൽ
നാദങ്ങൾ ചേർന്നൊരുവരിക്കവിതയായി
പിന്നെയും മഴപെയ്തു
അപ്പോഴേയ്ക്കും ഹൃദയം
സ്പന്ദിക്കുന്ന ഒരു ചിലമ്പായി മാറിയിരുന്നു