ആർദ്രം..
ലോകമേ!
അറിഞ്ഞതുമറിയാത്തതുമതിനിടയിലെ
ഒരതിരും..
എനിയ്ക്കറിയേണ്ടതൊരു
വരിക്കവിത തൂവും
അമൃതുള്ളിയെന്നറിയാതെ
ബലിക്കല്ലുകളുടയ്ക്കും
മൃദംഗതാളമേ
നിയൊന്നു ലയമൊതുക്കി
നിശ്ശബ്ദമായാലും
പിന്നെയൊരുൾക്കടലിൽ
ആകാശത്തിനരികിൽ
ആർദ്രമാമൊരു നക്ഷത്രം
വിരിയും സായം സന്ധ്യയിൽ
എഴുതാനൊരു മൃദുമൊഴിയുണരട്ടെ
വിരൽതുമ്പിനരികിൽ
തുള്ളിയാർക്കുന്നുവോ
ദു:സ്പനങ്ങൾ
ദീപാവലിവിളക്കുകൾ
പോലെയെന്റെയീ
മനസ്സ്
ശരത്ക്കാലമൊരു
കനൽപ്പൊട്ടായി
വിരലിൽ പൂക്കുന്നു
ദേവരജ്ഞനിയിലൂടെയൊഴുകിയെത്തുന്നു
ഹൃദയം തണുപ്പിക്കുമൊരു
അതീവഹൃദ്യകീർത്തനം
പാരിജാതങ്ങൾക്കരികിലൂടെ
ഞാൻ നടക്കുമ്പോളരികിലെന്തിനൊരു
ശബ്ദഘോഷം..
നനുത്ത പട്ടുപോലൊരു
കവിതയാൽ തുന്നിയ കമാനത്തിലൂടെ
നടന്നുനീങ്ങും ഭൂമീ
അരികിലുണരുന്നതേതു
ധീക്ഷണലയം...