മൊഴി


ഭൂമൺതരികളിലലിഞ്ഞ്
വിരൽതുമ്പിൽ
കൂടുകൂട്ടി
അക്ഷരങ്ങൾ...


ലോകത്തിലുടക്കിയ
ഒരക്ഷരതെറ്റുപോലെ
അതിരുകളിൽ
മുൾവേലിചുറ്റിയ
കാവലാളുകളുടച്ച
സ്വരങ്ങൾ
ഒരപൂർവരാഗമായ്
പ്രഭാതത്തിലുണർന്നു


മഴതൂവിയ നനവിൽ
നിന്നേറിയ മദ്ധ്യാഹ്നത്തിൻ
കൂടയിൽ കനൽപ്പൂവുകൾ
വിരിഞ്ഞു


നിഴലിനപ്പുറം
സായാഹ്നം തൂവിയ
ചില്ലക്ഷരങ്ങളിൽ
ദൃശ്യമായി
എഴുതിയുറക്കാനാവാത്ത
അനിത്യത...


പകൽക്കിനാവുകളിൽ 

മിഴിയിലുറങ്ങിയ

നക്ഷത്രങ്ങൾ 
ഉണർന്നുവന്ന
സായന്തനമൊരു
കവിതയായി..