ചന്ദനമരത്തണലിൽ


ചന്ദനമരത്തണലിൽ
ഒരു നക്ഷത്രക്കവിതയുടെ
സ്വപ്നവുമായിരുന്നപ്പോഴായിരുന്നു
പുഴയോരത്തവൻ പൂക്കൾ 
തൂവിയത്
പതിഞ്ഞ കാലടികളാൽ
ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ
ആവരണങ്ങളുടെ 
കനത്ത മറക്കുടയാൽ
ആത്മാവിനെയും മൂടി
നിറഞ്ഞ പൂവുകൾ
ഉണങ്ങുകയും കരിയുകയും
പുഴയോരത്ത് നിറയുകയും ചെയ്തിരിക്കാം
അന്നും ചന്ദനമരത്തണലിൽ
അക്ഷരങ്ങളുരുക്കിയൊരു
സ്വപ്നം നെയ്യുകയായിരുന്നു
ഭൂമി..


ഋതുക്കൾ നീങ്ങിയ വഴിയിൽ 
പുഴയോരത്തെയാരവം കേട്ട്
മെല്ലെ ശിരസ്സുയർത്തിയപ്പോഴാവും
ദു:സ്പനങ്ങളുടെ ഭാണ്ഡവുമായ്
മുന്നിലവനെ കാണാനായത്
ഒരോ ദു:സ്വപ്നവും വീണുടയും
ശബ്ദം കേൾക്കാനെന്നപോൽ
അവനോരോന്നായി
കൽക്കെട്ടിലേയ്ക്കെറിയുന്നതു കണ്ടു..
എന്തേയിങ്ങെനെയെന്നാലോചിച്ച്
മിഴിയിലെ നക്ഷത്രങ്ങളുമന്നസ്വസ്ഥമായിരിക്കും
പിന്നെയതൊരു കരുതിക്കൂട്ടിചെയ്യും
കോലാഹലം പോലെ തോന്നി


ചന്ദനമരത്തണലിൽ 
നിന്നെഴുനേറ്റുനോൽക്കുമ്പോൾ
ഉണങ്ങിക്കരിഞ്ഞ പൂവുകളുടെയരികിൽ
ഉറഞ്ഞുതുള്ളും ദു:സ്വപനങ്ങളുമുണ്ടായിരുന്നു
പിന്നെയതൊരു ദൈനംദിന നാടകശീലുപോലെ
മഷിതുള്ളികളിലലിഞ്ഞു പുഴയോരത്തോടിക്കളിച്ചു
ഭൂമിയോരോ ദിനാന്ത്യത്തിലും
ചന്ദനസുഗന്ധവുമായെരിഞ്ഞ 
സ്വപ്നങ്ങളെയൊരു ശംഖിലൊതുക്കി,
ദു:സ്വപ്നങ്ങളുടെ കൂടുകൾ
മൺ തരികളിൽ മൂടി..


ഒടുവിലൊടുവിൽ ചന്ദനമരവും കത്തിയെരിഞ്ഞപ്പോൾ
അവൻ സമാധാനത്തോടെ തിരികെപ്പോയി..
സ്വപ്നസർഗങ്ങളെ ഭൂമിയിരുകൈയിലുമെടുത്ത്
ഒരു ശംഖിലെ കടലിന്റെ കവിതയിൽ
ലയിപ്പിച്ചു...