മൊഴി


ഡയറിക്കുറിപ്പുകളിൽ 
കാലമെഴുതിയിട്ടിരുന്നു..
പലതും... 
കലഹത്തിനായുള്ള   കൽപ്പനകൾ,
സത്യങ്ങൾ, അസത്യങ്ങൾ
അദൃശ്യദൃശങ്ങൾ, 
യാഥാർഥ്യങ്ങൾ, അയഥാർഥ്യങ്ങൾ
പിന്നെയിടക്കിടെ ചിലേ
ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകളും...
അവനൊരു ദുഷ്ടനും നികൃഷ്ടനും
സ്വാർഥനുമായിരുന്നില്ലെന്ന്
ശരിയായിരിക്കാം....
പക്ഷെ അവന്റെ ചില  പ്രവർത്തികൾ
ദുഷ്ടന്മാരെക്കാളും നികൃഷ്രടമായിരുന്നു..
അറിഞ്ഞുകൊണ്ടുചെയ്ത,
ഉൽകൃഷ്രടതയുടെയവസാനത്തെയക്ഷരവും
മായ്ക്കുവാൻ പോന്ന  നികൃഷ്ടകൃത്യങ്ങൾ..
അതങ്ങനെയല്ലയെന്ന്
മഷിതുള്ളികൾ പറയാൻ ശ്രമിക്കുന്നു,
പരാജയപ്പെടുന്നു...


സാഹചര്യങ്ങളുടെയതിഗൂഢഗതിയിൽ
എഴുതിതള്ളിയ മഷിപ്പാടുകളിൽ
നിറങ്ങളിലൊഴുകി മാഞ്ഞ
ഋതുക്കളിൽ നിറഞ്ഞേക്കാം
ഒരു പദം തെറ്റിയ  നിഴൽപ്പോരിൻ
പുകഞ്ഞ  സർഗസ്വരത്തിൻ
ചില്ലുതരികൾ..
സമുദ്രത്തിനറിയാം അടിയൊഴുക്കുകൾ
പുറമേ കാണും തിരയായിരിക്കില്ല
സമുദ്രം
അതിനാലാവും തീരങ്ങളിലെ
അസത്യത്തിൻ മണലെഴുത്തുകൾ
മാഞ്ഞുമാഞ്ഞില്ലാതെയാവുന്നത്..
ശംഖുടഞ്ഞുതീരുമ്പോൾ
അതിലെ കടലിരമ്പം
കേൾക്കാനുമാവില്ല..


കല്പിതകഥകളുടെ
പ്രബന്ധത്തിലെയവസാനമുദ്രയും 
കണ്ടുണർന്ന  മഴക്കാലത്തിലൊന്നിൽ
അതിലുണ്ടായിരുന്നയിത്തിരി

സത്യം മായിക്കുവാൻ 
പണിപ്പെടും ചരിത്രത്തെയും
കാണാനായി..
അതിനാലാവും ചരിത്രപുസ്തകത്തിൻ

ഒരിതൾ മഴതുള്ളിവീണു നനഞ്ഞു മാഞ്ഞതും

അതു തുടച്ചെഴുതിയ ഡയറിക്കുറിപ്പുകളിൽ    

തുരുമ്പാണികളുടെ 
തുരുമ്പുതരികളിറ്റിക്കാൻ

കാലം പണിപ്പെട്ടതും,
തിരയേറ്റത്തിൽ 
ശംഖുകളുടയുമ്പോൾ
കടലുയർന്ന തീരത്തിൽ

ഭൂമിയുടെ ഹൃദ്സ്പന്ദനങ്ങൾ

ഇലത്താളത്തിലെയതിദ്രുതമായ്

മാറിയതും ....

മൊഴി


ഭൂകാവ്യങ്ങളുടെ
നിശബ്ദത  തേടിയോർ
വാതിൽപ്പാളികളിൽ
ആരവമുയർത്തിയതിനാലാവും
ഭൂഹൃദ്സ്പന്ദങ്ങൾ
മൗനത്തെയൊരു
കല്ലിലുടച്ച തും 
അതിൻ തരികൾ
കടലിൻ
സ്വരങ്ങളായ്  മാറ്റിയതും


ആയിരം പനിനീർപ്പൂവുകളെക്കാൾ
മനോഹരം ആത്മാർഥമായൊരു
വാക്ക്..


ഗോപുരങ്ങൾ 
പണിതുയർത്തിയ
ആരൂഢശിലയിൽ നിന്നും
ആത്മാർഥത
അകന്നുനീങ്ങിയതന്തേ?



കൈതട്ടിവീണ
കനൽപ്പാത്രത്തിലൂടെയൊഴുകിയ
തീയിൽ കത്തിയ 
രാജവീഥികളിൽ
ശ്രേഷ്ടശിലാരൂപങ്ങൾ
മിഴിപൂട്ടി നിൽക്കുന്നുവോ



നക്ഷത്രങ്ങളുറങ്ങിയ 
മിഴിയിൽ ശേഷിച്ചു
യാഥാർഥ്യത്തിൻ
ഇത്തിരി നടുക്കം,
ഇത്തിരി പ്രകാശം..

സന്ധ്യാരാഗം

എഴുതിതീരാത്തൊരു
പുസ്തകത്തിനിടയിൽ
ലോകം തിരഞ്ഞു
ഭൂമൺ തരികൾ,
മഴതുള്ളി,
മൊഴി...


ഹൃദ്സ്പന്ദനങ്ങളിൽ
അതിദ്രുതമേറ്റാൻ
ചായമൊഴുക്കും
മഷിതുള്ളികൾ
മനസ്സിലുണർത്തുന്നു
ഒരു മന്ദഹാസം


വീണുടഞ്ഞ
ഒരു നിമിഷത്തിനുള്ളിൽ
പലമുഖങ്ങളുടെയും
ഉലഞ്ഞ 
ആവരണങ്ങൾ


വാക്കിനുള്ളിൽ
പൂക്കാലമായ്
വേനൽ മഴതുള്ളികൾ


തപോവനങ്ങളിൽ
തപസ്സിലായ
സങ്കീർത്തനമന്ത്രം
വിരൽ തുമ്പിലെ
ചിന്മുദ്രയിലലിഞ്ഞു


ആകാശം
മിഴിയിൽ നിറഞ്ഞൊഴുകിയ
കടൽത്തീരത്തിൽ
ഹൃദ്യമായൊരു
സന്ധ്യാരാഗമെഴുതിനീങ്ങി
സായാഹ്നം...

മൊഴി



മഴവീണു നനുത്ത
പ്രഭാതത്തിൽ
പരീക്ഷണത്തിലുലഞ്ഞു
പാതികരിഞ്ഞ 
ഹൃദയത്തിൽ
മഹാസമുദ്രമൊരു
കാവ്യസ്പന്ദനമായി..



ചരിത്രം കോറിയിട്ട
ഋജുരേഖകളിൽ
നിന്നകന്നുനീങ്ങിയ
മനസ്സിൽ
പ്രപഞ്ചം നീർത്തിയിട്ടു
മനോഹരമാമൊരു
സങ്കല്പം


രാജ്യപതാകയുടെ
മങ്ങിയ
വർണ്ണങ്ങൾക്കരികിൽ
മുഖം താഴ്ത്തിനിന്നു
വിജയരഥത്തിൻ
സ്വാർഥം...



കൃത്രിമപകിട്ടുചാർത്തിയ
ലോകമുഖത്തിനൊരു
നേർക്കുറിപ്പെഴുതിയ
വാക്കിനരികിൽ

കുരുങ്ങിചുരുങ്ങിയ 
മനസ്സുകൾ

ചങ്ങലകൾ പണിതിട്ടു


ഹൃദയത്തിനായ്
ചില്ലുകൂടുകൾ
പണിതുനീങ്ങിയ
ചരിത്രതാളിൽ നിറഞ്ഞു
ഉടഞ്ഞ ഗോപുരത്തിൻ 
മൺ തരികൾ...

മൊഴി 


കവിതവിരിയും
പവിഴമല്ലികളിൽ
മഴ വീണുടയുമ്പോൾ
ഹൃദ്സ്പന്ദനത്തിലൊരു
തുടിയിട്ടു പ്രപഞ്ചം


തുന്നിക്കെട്ടിയ ദിനങ്ങളിൽ
നിന്നിറ്റുവീണ
മുത്തുകൾ ചുറ്റിയരികിലൊരു
കാവ്യമായുണരും ഗ്രാമമേ
ആകാശത്തിന്റെയടർന്ന തുണ്ടിലോ
അരയാലുകൾ 
നിഴൽ നെയ്തെടുത്തത്


കരിഞ്ഞ മുറിവിലിറ്റിക്കും
മഷിതുള്ളികൾ
ഒരു നാളുണർത്തിയ
ആരവമിന്നൊരു
ദയനീയദൈന്യമായ്
മാഞ്ഞുതീരുന്നുവോ


അകത്തളത്തിൽ
തുളസീമന്ത്രം ചൊല്ലി
വിളക്ക് തെളിയിക്കും
സന്ധ്യയിൽ
ജപമാലയിലുടഞ്ഞ
മുത്തിൻ തരികൾ  
വിരലിൽ 
നോവുണർത്തിയിരുന്നുവോ



നീർത്തിയിട്ട സന്ധ്യയുടെ
പുൽപ്പായയിലൊരുനാളിലെഴുതിയ
കവിതയിലൂടെ  പടിപ്പുരയിലിരുന്നു
കണ്ടലോകമേ
വിരലിലെയക്ഷരങ്ങളിൽ
നക്ഷത്രങ്ങൾ വിരിയുന്നത്
സന്ധ്യാവിളക്കിൽ പ്രകാശത്തിൽ
കാണാനാവുന്നു

ഹൃദ്സപന്ദനങ്ങൾ


സംവൽസരങ്ങളുടെ
അകന്നുനീങ്ങിയ
ആവരണങ്ങളിൽ
തട്ടിയുടഞ്ഞ 
ചില്ലുകണ്ണാടിയിൽ
പ്രതിഫലിക്കുന്നുവോ
ലോകത്തിനുള്ളറകളിൽ
മറഞ്ഞിരിക്കും
നിസ്സഹായപ്രതിച്ഛായകൾ


മിഴിയിലൊരു
നേർ രേഖയുടഞ്ഞതിലിറ്റിയ
നീർത്തുള്ളിയിൽ
രഥപതാകയിലെ
മുദ്രകൾ മാഞ്ഞുതീരുന്നുവോ


അകലെയൊരാരവം
തീർത്തതിലുടഞ്ഞ
ശംഖുകൾക്കരികിൽ
സമുദ്രമെഴുതുന്നുവോ
ഒതുക്കാനാവാത്തൊരുൾക്കടലിൻ
അടിയൊഴുക്കുകൾ


ചന്ദനഗന്ധമൊഴുകും
പ്രഭാതത്തിലൊരു
പ്രദക്ഷിണവഴിയിൽ
നിന്നെത്രയോ ദൂരം
നടന്നെത്തിയ
ലോകത്തിൻ
നെടുകയും കുറുകെയും
കോറിയ മുറിപ്പാടുകൾക്കിടയിലും
തണുത്ത ചങ്ങലകൾക്കിടയിലും
സ്വരങ്ങളാലൊരു സങ്കീർത്തനമുണർത്തിയ 
സമുദ്രമേ നീയെൻ കവിത

മൊഴി



മഴതുള്ളികളിൽ
തുളുമ്പിയ
പ്രഭാതത്തിനപ്പുറം
കമ്പിനൂലുകളാൽ
തുന്നിയ യന്ത്രങ്ങൾ
വാതിലനരികിൽ
ഹൃദ്സ്പന്ദനങ്ങളെ
അളന്നുതൂക്കിയുലക്കും
ദിനങ്ങളിൽ
പ്രദക്ഷിണവഴിയിൽ
തളിരിട്ട സ്വരങ്ങളിൽ
 മനസ്സ് നെയ്തു 
ഒരുണർവിൻ കാവ്യം


അശോകപ്പൂവിൻ നിറമാർന്ന
സാന്ധ്യാകാശത്തിനരികിൽ
ചക്രവാളമേലാപ്പിൽ
അനേകമനേകം നക്ഷത്രങ്ങൾ
ലോകമുണർത്തും
ചിത്രകമാനങ്ങൾക്കരികിലിരുന്നെഴുതി
തിരികല്ലിലുടഞ്ഞ 
അക്ഷരങ്ങളുടെ
സങ്കല്പങ്ങൾ


മൺപാത്രങ്ങളിൽ
സമുദ്രം തൂവിയ
കാവ്യങ്ങൾ
ശംഖിലൊഴുകിയ
മഴക്കാലത്തിൽ
മുൾവേലിയിലുടക്കിയ
മനസ്സിനൊരിതളിൽ
നിന്നുണർന്നുവന്നു
ജപമാലയിലെയൊരു
തുളസിമുത്ത്


മിഴിയിലുടക്കിയ
പകലിനിഴയിൽ
നിന്നിറ്റുവീണ സായാഹ്നത്തിൽ
അക്ഷയപാത്രത്തിലെന്നപോൽ
നിറഞ്ഞൊഴുകി
സ്വരങ്ങൾ.....