പവിഴമല്ലിപ്പൂവുകൾ
വേനൽസൂര്യൻ
തീയിലേയ്ക്കിട്ട
കാവ്യങ്ങൾ
കരിഞ്ഞുചാരമായപ്പോൾ
കാലരഥമതിലോടിയ
മുദ്ര കാണാനായി
വീണ്ടുമൊരു മഴക്കാലത്തിൽ
അവിടെ തളിരിട്ടു
പവിഴമല്ലികൾ
നെരിപ്പോടുകൾ പുകയ്ക്കും
മഷിതുള്ളികൾക്കരികിൽ
മഴതുള്ളിക്കവിതകളുണർന്നു
ദൈന്യങ്ങളതിരിട്ട
മുള്ളുകമ്പികളിലുടക്കിക്കീറിയ
മരതകച്ചേലയിൽ
നക്ഷത്രങ്ങൾതുന്നിചേർത്തു
സ്വർണ്ണപ്പൊട്ടുകൾ
മിനുക്കിതേച്ച ഓട്ടുവിളക്കിൽ
എണ്ണതിരിയുണരുമ്പോൾ
സന്ധ്യയെഴുതി
രുദ്രാക്ഷങ്ങളിലെ കവിത
ആകാശം നീർത്തിയിട്ട
വിതാനത്തിനരികിൽ
അരുളപ്പാടുകൾ കേട്ടുമതിവന്ന
ആർദ്രനക്ഷത്രം മിഴിയിലേക്കിട്ട്
ഒരു കാവ്യചിന്ത്
പതാകൾക്കരികിൽ
അതിരുകൾ പണിത
മതിലുകൾ പണിത
ആകുലതകൾ
ലോകമായ് മാറി
പവിഴമല്ലിപ്പൂവുകൾക്കരികിൽ
തിരക്കില്ലാത്ത
ഏകതാരയിലെ
ഹൃദ്യമാമൊരു സ്വരം
ഹൃദ്സ്പന്ദനത്തിലലിഞ്ഞു..
