നേർമൊഴികൾ
 ആകാശമേ!
വ്യാപ്തമായ നിന്റെ അസ്പർശതയിൽ
അനന്തകോടി ജന്മനെടുവീർപ്പുകൾ
വിസ്മൃതിയുടെ ദൃശ്യകാവ്യങ്ങളായ്
താഴെ മുകിലുകൾ..
അടച്ചുപൂട്ടിയ താഴുകളിലുടക്കി
വലിക്കുന്ന അക്ഷരലിപികൾ.
മേൽക്കോയ്മ തേടും
അസംസ്കൃതരൂപങ്ങളിലൊഴുകിമായും
യഥാർഥ മഹത്വം.
പിഞ്ഞിക്കീറിയ ശിരോവസ്ത്രം
തുന്നിക്കൂട്ടി പ്രദർശനത്തിനിരിക്കും
പതാകകൾ.
അഥിതിമുറിയിൽ കുലീനതയഭിനയിക്കുന്ന
സ്നേഹത്തെ മുതൽക്കൂട്ടുന്ന
വിനിമയചാതുര്യം.
കാരാഗൃഹങ്ങൾക്കുള്ളിലും
നേരിനെ സ്നേഹിക്കുന്ന
നിർഭയത്വം.
ആകാശമേ!
അനന്യമായ നിന്റെ അസ്പർശ്യതയിൽ
ഭൂമിപണിതിടട്ടെ
സുരക്ഷിതമായ ഒരു മേൽക്കൂര
സാഗരങ്ങൾ ശ്രുതിയിടുമ്പോൾ
ആ മേൽക്കൂരയിൽ മുഴങ്ങട്ടെ
സംഗീതം....