ഉൾക്കടൽ

നിസംഗമോ
പ്രകാശമാനമായ പ്രഭാതങ്ങൾ
എഴുതുമാത്മാവിൻ ശരത്ക്കാലഭൂമീ
മഴയോരങ്ങളിൽ നിന്നിറ്റിയ
മണിമുത്തുകളൊരു സമുദ്രചിപ്പിയിൽ
സൂക്ഷിക്കുന്നുവോ നീ
നീണ്ടപാതയോരങ്ങളിൽ
നിന്നിഴതെറ്റിയ ഒരു സ്വർണനൂലിൽ
ശരത്ക്കാലമേ നീ നെയ്യുന്നുവോ
ഒരു ചെറിയ ലോകം
മിഴികൾക്കരികിലൂടെ നീങ്ങും
അനേകമനേകം ദൈന്യത്തിൻ
ചിന്തേരിട്ട പടിപ്പുരകൾ
ആകാശത്തിനെ മായ്ക്കുന്നുവോ
യാത്രാവഞ്ചിയിലൊരു
സമുദ്രമേറുമ്പോളിത്രയേറെ
ഭയാനകമീതിരയേറ്റമെന്നറിയാനുമായില്ല
ഉൾക്കടലിന്റെ സൗമ്യമാം
ലയവിന്യാസത്തിലും
തുരുത്തുകളിലേയ്ക്കുള്ള ദൂരം
എത്രയോ മനോഹരം.....
നിസംഗമായ പ്രഭാതങ്ങളേ
ശുദ്ധമാം പ്രകാശദീപങ്ങൾ
തെളിയിച്ചാലും....