ദൈന്യം

പടിപ്പുരകളിൽ
പലകാലങ്ങളിൽ
പറഞ്ഞുകേട്ട മിഥ്യയോ ആ പുഴ
കാൽപദങ്ങളെ തൊട്ടൊഴുകി
മാഞ്ഞ നീലനദി
മഷിതുള്ളി വീണു കറുപ്പാർന്നു
പിന്നെ രക്തം വീണു പുളഞ്ഞനിള
മണൽതുള്ളിയ തുലനത്രാസിൽ
തുളുമ്പാനാവാതെ ചുരുങ്ങിയ
ജലകണം
രൂപരേഖകളിലുന്മത്തദൈന്യം
മറക്കും രാജാധാനിയിലെ
ദ്യൂതമണ്ഡപങ്ങളിൽ
മരവിച്ച മനസ്സിനൊരു
പുതിയകുപ്പായം തുന്നിയണിഞ്ഞു
മുന്നോട്ടു നീങ്ങും
നീയോ ആ പഴയ നിള