അറിഞ്ഞുതുടങ്ങുമ്പോഴേയ്ക്കും...

ഒന്നും സൂക്ഷിക്കാതെ നടന്നുനീങ്ങും
ഋതുക്കൾക്കൊരു ഭംഗിയുണ്ടാവും
ആകാശവിതാനങ്ങൾക്കരികിലൂടെ
ലോകാലോകപർവതമേറിയിറങ്ങി
ഭൂമിയിലെ
മനുഷ്യകുലത്തെയറിയാനോടിയ
നിമിഷങ്ങളും നിഴലുകളും
നിലം പൊത്തിവീണ
തണൽമരത്തിനരികിലെ
സിമിന്റുബഞ്ചിലിരുന്നുകണ്ട
മഴതുള്ളികളിലൂടെയൊഴുകിമായും
കൊഴിയുമിലകളും പൂവുകളുമൊരു
തനിയാവർത്തനത്തിലെഴുതിയതിങ്ങനെയോ
ഒന്നുമറിയേണ്ടതായിട്ടില്ല..
ഒന്നും തേടിനടക്കേണ്ടതുമില്ല..
അറിവുകളുടെയക്ഷരകാലം തെറ്റിയ
അന്യലയങ്ങളിലെയോരോപദസ്പർശത്തിലും
നനഞ്ഞ മണ്ണിന്റെ സ്വാന്തനം
എല്ലാറ്റിനുമൊരവസാനമുണ്ടാവും...
ഋതുഭേദങ്ങളുടെ വർണവൈവിദ്ധ്യം പോലെ...
അറിഞ്ഞുതുടങ്ങുമ്പോഴേയ്ക്കും
പലേ വർണങ്ങളും മാഞ്ഞുകൊണ്ടേയുമിരിക്കും..